نامت چه بود

نامت چه بود؟ آدم
فرزند؟ بنویس اولین یتیم خلقت
محل تولد؟ بهشت پاك
اینك محل سكونت؟ زمین خاك
آن چیست بر گرده نهادی؟ امانت است
قدت؟ روزی چنان بلند كه همسایه خدا،اینك به قدر سایه بختم به روی خاك
اعضاء خانواده؟ حوای خوب و پاك ، قابیل خشمناك ، هابیل زیر خاك
روز تولدت؟ روز جمعه، به گمانم روز عشق
رنگت؟ اینك فقط سیاه ، ز شرم چنان گناه
چشمت؟ رنگی به رنگ بارش باران ، كه ببارد ز آسمان
وزنت ؟ نه آنچنان سبك كه پرم در هوای دوست ،نه آ نچنان وزین كه نشینم بر این خاك
جنست ؟ نیمی مرا ز خاك ، نیمی دگر خدا
شغلت ؟ در كار كشت امیدم
شاكی تو ؟ خدا
نام وكیل ؟ آن هم خدا
جرمت؟ یك سیب از درخت وسوسه
تنها همین ؟ همین!!!!
حكمت؟ تبعید در زمین
همدست در گناه؟ حوای آشنا
ترسیده ای؟ كمی
ز چه؟ كه شوم اسیر خاك
آیا كسی به ملاقاتت آمده؟ بلی
كه؟ گاهی فقط خدا
داری گلایه ای؟ دیگر گلایه نه؟، ولی … ولی چه ؟ حكمی چنین آن هم یك گناه!!؟
دلتنگ گشته ای ؟ زیاد
برای كه؟ تنها خدا
آورده ای سند؟ بلی
چه ؟ دو قطره اشك
داری تو ضامنی؟ بلی
چه كسی ؟ تنها كسم خدا
در آ خرین دفاع؟ می خوانمش كه چنان اجابت كند دعا

انتخاب شده

چند وقته که نیستم
عزیز خوبم
هستی؟

دنیاپر از صدا ست……..
فقط یک صداهستی می بخشد
.
.
.
و آن صدای تو ست ای عشق بی صدایم

ازداشتن ها تنها باورم نداشتن است

خوب من
…من
…………من میخواهم چیزی رو بگم
یعنی حرفی بین نای و ذهن من در گیر مانده
بین این تردید آدم کش
بین این حصار و این دیار….
من….
…………..من چیزی
………………………….

این اوقات فراغت هم چیزه جالبیه ها….
الان من غرق در آن هستم ا لبته فرقی بین امروز ودیروز نیست
……………..هست؟

از یک گوشه ی اتاق،
به گوشه ای دیگر سفر می کند.
تمام فاصله اش با من
همیشه همین قدر است؛
تنهایی…

مرا آیا امید رستگاری نیست؟
صدا نالنده پاسخ داد:
…آری نیست

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب…….

سیب سرخی بودم…

منشین با من با منشین…
تو چه دانی که چه بی پا و سرم…
تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من …چه جنونی چه نیازی چه غمیست…
گرگ هاری شده ام…